forum.zelow.pl :: Zobacz temat

seweryna · Stara wyga

Poszły w tany świerki na Patykach

Poszły w tany świerki na Patykach.
Czubki gną się by rozszumieć drzewa;
Jeden pląsa, inny się potyka,
o korony sięgające nieba.

Wśród podszytu dąbek się kołysze;
Że fachmanem w pląsach jest zapewnia
i jak książę wśród jałowców żyje.
Co noc pije nieba mroczny jedwab.

Z baldachimem nad nim tańczą drzew korony.
Pod nim ptaki, jaj składają nawet mendle.
Że buk, jego bratem – zapewnia - rodzonym.
Herby i korony zdobi z pańskim gestem.

Wziął się kiwać; - Bystre oczka w balans biegną
i za wiatru wianiem nagina się w pląsach.
A gdy dzień się odwróci stroną bezpromienną,
myśl się nudą, hen po brzegi Pilsi czołga.

Dziś listowie trochę boli - gada swadą;
Kantem go huknęła modrzewiowa szyszka.
Pęd podcięty znieść nie może, że tak pachną
jej „ owoce” i aż mierzi szpil żywica.

/Po kąpieli pierwszej na Patykach, taka refleksja mnie naszła/

limes · Plastyczny

Na Patykach każdy w wodzie pluska się i bryka
czasem rozwalisz sobie nogę
bo ktoś rzucił butelkę po piwie
na zbiornika podłogę

i piesek sie wykąpał
robala zostawił
i nie jeden się
czyims gównem mało nie udławił.. bleee

z dedykacją dla wszystkich miłosników kąpieli....

seweryna · Stara wyga

Mówiono o nim, że jest Królem Muz,
że ostrzyć pióro poetkom potrafi.
A on dolewał ślinę wściekłych psów,
do atramentu, którym pisały.
Uśmiech...

seweryna · Stara wyga

Banalna historia

Młoda poetka z miasta Zelowa
światowej sławy poetę uwiodła;
Tworząc miłość na własną miarę.

Wiedząc, że kroku dotrzymać jej
nie jest w stanie,
skandalem zmusiła do wyznań.

Teraz, tak długo będzie pisać,
aż cały ten zgiełk w tomiku zamknie.

Suszę zęby

limes · Plastyczny

tak dlugo myslalem
ze kupie nowy tomik poetki, w ktorej wierszach sie zakochalem

....

ale czemu mam oddac moja zapomoge
jak tu sobie poczytac moge? Pytajnik

seweryna · Stara wyga

Matysek i wschód Słońca /dla dzieci/

Pod niebem skowronek,
kosy dają koncert.
Grają smyki, trąbki;
– Oto wstaje Słońce.

Przebiegła wiewiórka,
skacze na gałązce
z radości, że właśnie
– zbudziło się Słońce.

Nad pagórkiem wstążki
w różowych kolorach.
Wieść się z wiatrem niesie:
– Słońce wyszło z morza.

Rosą spływa w zieleń,
kwiatom puszcza oko
brylant, w barwach tęczy
– kiedy wstaje Słonko.

Matysek z łóżeczka
wyszedł po kryjomu
i wyciąga rączki;
Chciał Słonko do domu?!

Słonko jest gorące;
Uważaj Matysku
żebyś się nie sparzył
od złotego blasku.

Bezpieczniej dla ciebie
z dala od klejnotów,
bawić się na plaży
dotykając piasku.

limes · Plastyczny

Słoneczko rankiem wstaje
nadzieje na lepszy dzien daje

Wrobelek skacze po galazkach
ze snu wybudza sie stopiona rosa laka

A Tys Matysku tak daleko -
tak boli z Toba rozlaka Crying or Very sad

seweryna · Stara wyga

PTASIE SPRZECZKI /Bajka/

W dzikiej głuszy, w gęstym lesie,
gdzie się echo wśród drzew niesie;
Gdzie hukają w nocy sowy,
gdzie lis pilnie strzeże nory;
Gdzie wśród liści wczesnym rankiem
słowik śpiewa mdłym dyszkantem,
a w gałęziach drżą tęskniące
smutki, zanim zajrzy słońce…
Tam od rana do wieczora
pada deszcz, czy jest pogoda,
stary dudek z sójką młodą
spór nie wiedzieć o co wiodą.

Zaczęło się od latania.
Dudek głodny, bez śniadania
w złości rzucił: - Głupia sójko!
Przestań wreszcie latać w kółko,
bo mi zakręciłaś w głowie...
Urwał zdanie na półsłowie.

Sójkę ogarnęły dreszcze;
– Z tym się nie zetknęłam jeszcze!
Już ja plany twe przekreślę.
Krętą linią tnie powietrze,
nietoperza przypomina.
Rudy czubek! – lub motyla…
A mój lot się nie podoba.
Jeszcze nie wie, że potrafię
głosy ptaków naśladować
kraskowatych… nawet kota.
I te moje lustereczka,
Niezła ze mnie jest sójeczka.
Nie będzie mnie mamił czubkiem!
Co mam zrobić z takim dudkiem?

A on, znów obstaje za tym,
że nie słyszał jak świat światem,
żeby tak zwyczajna sójka
w nos się śmiała z dudka czubka.
Tak od słowa do słóweczka
wciąż trwa między nimi sprzeczka…

A oni już zapomnieli
za czym gonią, czego chcieli/?!/

Z cyklu: "Dudek z sójką"

seweryna · Stara wyga

Na dziś z wierszami dam sobie spokój

Na dziś z wierszami dam sobie spokój.
Nie będę składać w kółko rymów.
Dzisiaj usiądę sobie na boku,
i wzrok zagłębię w los polityków.

A ci, nie mają łatwego życia.
Ot, choćby taki poseł z lewicy,
musi być czujny, jak stróże z Mińska; /?/
Każdy krok śledzić u tych z prawicy.

Lub też obrzucać frazesem oślizłym,
odgrzewanym sto razy, w brudnych pomyjach
i robić rejwach, łgarstwem chorobliwym,
co głowy rozpalone jak knot roztkliwia.

limes · Plastyczny

Tak tak odpocznij kobieto ... przy sobocie

nie myśl o rymach

tylko pomyśl o innej robocie ...

Język

a jutro niedziela

więc leż brzuchem do góry

i niech Cię ziarenko grochu

w plecy nie uwiera ...

Z wyrazami miłości i szacunku - oddany czytelnik Suszę zęby

seweryna · Stara wyga

Poetyckie rozważania o wyższości wody nad winem

Twych dylematów Poezjo
rozstrzygnąć jam niepodobna;
Bo jak nie sięgnąć po wino,
gdy troska w sercu ogromna.

I jak o Wielkiej Wodzie
zapomnieć dla pokus błogich,
kiedy się ptaszek za nią,
przed uwielbieniem mym schronił.
Very Happy

Ukasy · Zelowiak

Może napiszesz książkę z tymi swoimi wierszami ?

seweryna · Stara wyga

Skwierczą skwarki skwierczą /farsa/

Skwierczą skwarki skwierczą,
za oknem zadyma.
Będzie grochóweczka,
że paluszki lizać.

Marian wraca do dom,
od wczoraj chłop pości.
Zjeżył się i zatrząsł;
Porachuje kości
swojej Zośce, co się
przez całą noc gziła.
A on wyposzczony,
jak oślisko tyrał.

Naciska na pedał
i jak wariat jedzie.
- Niech tę małpę dorwę,
na strzępy rozerwę.
Po co mu kobita.
Wszak Ariel sam pierze.
To grzeszne, zdradliwe
tylko utrapieniem.

Pod ganek zajeżdża;
Żonka drzwi otwiera,
kapcie mu podaje.
- Głód i chłód doskwiera?
Rozgrzewa mu ręce,
wzrok z gracją podnosi...

A on lu, ją w gębę.
- Skandal mi tu robisz?!

Zośka zniesmaczona
wrzeszczy - Marian! Co ty?
Skąd taka prostota?
Rano do roboty
pojechałeś sobie,
a ja w tym kurniku
byłam jak w klasztorze
zamknięta do świtu.
Dopiero Kowalski
jak ten zwiastun wiosny...
Niech mi Pan wybaczy
tę chwilę radości.

- O, w mordę! Kiep głupi!
Marian pluje w brodę.
- Jak wino zamroczy
frajerowi głowę!
Dziwna rzecz, że kochasz
po tym wszystkim jeszcze!
A myśli - Oj! Stary
przepadłeś z kretesem.

Zośka trzyma fason,
ogień w piecu krzepnie;
- Jadł byś udziec Marian,
ale konsekwentnie,
by ład zaprowadzić
grochówki pochłepczesz.

seweryna · Stara wyga

DUDEK Z SÓJKĄ DOM BUDUJĄ

Umówił się z Sójką Dudek
Że odnowią swe obejście
Wybudują nowe domy
Nim jesienny chłód nadejdzie

Zacząć mieli w poniedziałek
Przed słoneczkiem z ranną zorzą
Sójka wstała z gładkim czołem
Dudek aurę miał ogniową

- Wybacz Sójko bez urazy
Może jednak innym razem
Dziś fatalnie, jestem chory
Umówimy się na wtorek

Sójka ziółek naparzyła
Syrop z pędów sosny warzy
Gąsienicę dołożyła
– Żeby zdrowiem był mi... słaby,

Rano pyta – Jak tam Dudku?
Czy ci już wróciło zdrowie?
– O najdroższe moje złoto!
W doskonałej jestem formie

Pójdę sobie do fryzjera
Niechaj pióra mi nasroży
No bo widzisz w tej chorobie...
Położyły się po sobie

Umówimy się na środę

Jakby chmury oberwanie,
Gromki uśmiech w środę daje
– Wybacz Sójko zapomniałem
Że przyjęcie dziś wydaję

Będzie Puszczyk, Koliberek
Czapla co tak lekko fruwa
Kuropatwa Mewa Lelek
Paszkot i Pustułka ruda

W czwartek będę odpoczywał
Ale w piątek żadna siła
Nic godziny nie zatrzyma
Nowe stanie na ruinach

Przez wzgląd na me lekkie pierze
Skrzyknę jeszcze z dwie ptaszyny
I pod turkusowym niebem
Trójcę w jedność zamienimy

Poznasz w dniu zapowiedzianym
Gust serdeczność w jednym rzucie
Bo ty duszę sobą wniesiesz
Przegnasz smutki deszcz szarugę

Świat się wokół zakołysał
Od tych słów co pięknie mówił
Lecz go odtąd nie widziała
W las pofrunął i się zgubił

Z cyklu: "Dudek z sójką"

seweryna · Stara wyga

Bądź mi....

bądź mi gałązką jaśminu
na której słowik śpiewał
i pełną garścią zachwytu
w kwitnących zebraną drzewach
i bądź zapachem kawy
parzonej na dzień dobry
i na ramieniu uczuć
słodkim ciężarem głowy

ja będę słońcem twej dumy
by sięgnąć jej nikt się nie ważył
....żeby się nie sparzyć